Na 66 jaar verdwijnt dorpscafé Van Alebeek

'Als kastelein moet je veel praten en weinig zeggen'

SCHIJNDEL - Ad en Nellie van Alebeek draaien de deur op slot. Dorpscafé Van Alebeek verdwijnt uit Schijndel. Met wat weemoed In de stem kijkt Ad van Alebeek terug op zijn leven als kastelein.

Nog even en in de kroeg aan de Boschweg valt de stilte over toog, tafeltjes en stoeltjes en worden de kaarten voor het katten definitief opgeborgen. Het 66 jaar oude café Van Alebeek blijft nog slechts herinnering. Schijndel is een specifieke ontmoetingsplaats armer.

Ad van Alebeek is in het café geboren. Zijn vader en moeder runden het café en van de vier dochters en de drie zoons was Ad de enige die het beroep van kastelein wel zag zitten. Hij vond in Nellie een goede partner en na een half jaartje van proefschenken in 't Stempke, die zaak was van zijn tante, nam hij het café van zijn vader en moeder over.

Ad en Nellie van Alebeek draaien na 34 jaar kasteleinsschap de deur van hun café op slot.

Ad: "Vroeger was het leven minder jachtig. Met paard en kar en op de fiets, autoverkeer was er nauwelijks, kwamen de mannen met hun vrachtje over de Boschweg en druppelden hier binnen om een borreltje te drinken en om wat te buurten. Tegen twaalf uur in de middag kwam men een boterham met je eten en een kopje koffie drinken. Het café was al om negen uur open. Vooral 's zondags na de mis kwam men hier binnen om te katten en te biljarten. Ja, alleen mansvoik het vrouwvolk kwam toen niet in een café. Een pilsje en een cognacje kostten 30 cent. Frisdranken bestonden niet. We hadden alleen wat limonade.',

De herberg kende eigenlijk alleen stamgasten en af en toe waaide een vreemdeling aan. Het waren voornamelijk de bewoners van de Boschweg die dit dorpscafé als een soort tweede huis beschouwden. Het was een soort kraamkamer van verenigingen die er allerlei activiteiten uitbroeiden. Ad en Nellie stimuleerden ." Je had in het begin de spaarkas, toen kwam de kruisboogvereniging De Heidebloem, de biljartclub, de carnavalsvereniging de Heikneuters, nu de Boschwegse Kikvorsen en niet te vergeten de sportclub Avanti, die ik zelf mee heb mogen oprichten." Het beroep van kastelein heeft hem altijd geboeid." Ik hield van omgaan met mensen. Er was geen dag hetzelfde. Je leefde in tegenstellingen: lief en leed, bruiloft en begrafenis, intens vergaderen en uitbundig feestvieren. Bij het kastelein-zijn hoorde ook het luisteren naar mensen. Je hoort wat aan de toog! Neem dat maar van mij aan! Maar als kastelein moet je veel praten en toch niks zeggen. Je bent gastheer, weet je."

In al die tijd heb ik eigenlijk maar één slechte ervaring meegemaakt. Op een avond kwamen hier enkele mannen binnen. Na wat gedronken te hebben trok er een revolver. Om te laten dat het ding geladen was, loste hij een schot. Ze gingen met 900 gulden er vandoor. Dat incident heeft me altijd blijven volgen. Als het deurbelletje rinkelde, keek ik eerst uit het raam om te kijken wat voor soort wagen voor de deur stond."

In 1968 werd de herberg verbouwd en kreeg er een zaaltje bij. Wat zijn de veranderingen in de loop der jaren? "Vroeger waren de mensen sneller tevreden en leefden ze gemoedelijker. Nu zijn ze veeleisend en alles moet snel gebeuren. Ook overdag kwamen ze meer in het café. Sportkantines, wijkgebouwen en het thuisgebruik zijn er de oorzaak van dat het vroeg open zijn geen zoden aan de dijk zet. Na de komst van de discotheken zijn ook meer vrouwen het café gaan bezoeken." Ad van Alebeek was ook 31 jaar secretaris van de Schijndelse kasteleinsvereniging."Het is voor een beginnend kastelein praktisch niet meer op te brengen om een start te maken. Ik vind het dan ook jammer dat dit café ophoudt te bestaan. Mijn kinderen hebben er geen zin in en ik dring ze niets op."

Het café wordt een Chinees restaurant. Zelf gaat het echtpaar naar Veghel. "Natuurlijk zal ik dit missen. Maar ik blijf regelmatig naar Schijndel komen. Ik blijf bij de kruisboogvereniging en ik werk mee aan de Schijndelse Muziekfeesten."


- ARCHIEF -